Alleen een voet verhaal ...

Er kwam nog laat net voor 22.00 uur een Spaanse vrouw de slaapzaal in. Aangezien alle beneden bedden waren bezet koos ze nét het bed uit boven mij. En ... als het geen stevig en goed stapelbed is en iemand keert zich om ... dan wiebel jij ook mee. Een wiebelbed zo gezegd en deze keer geen wiebelnagels.

Het is helemaal mis als ik opsta met die voet. Lopen kan ik wel vergeten en blijf dus maar weer een dag uitrusten. Al denk ik, dat 1 dag echt niet genoeg is.

De eigenaresse Cristina komt pas om 10.30 uur en ik kan zonder een probleem blijven. Ze is ontzettend aardig en hartelijk en is ook nog eens gids in het toerisme. Natúúrlijk zijn dat allemaal aardige mensen ... humm. Ze laat me naar een beneden slaapzaal verhuizen, zodat ik geen trappen op hoef te lopen en wil me alleen op de slaapzaal laten om uit te rusten zonder andere 'peregrinos' erbij. Wat lief weer ..

De wolkendeken hangt boven Sarria en dat was gisteren ook wel te zien, toen ik op 910 m stond. Sarria ligt op 430 m en het ziet er triest uit met die wolken. Dat heb ik al een tijd niet gezien. Ik koop een stokbrood en wat te eten om in de keuken klaar te maken. Verder lig ik de hele dag in mijn warme slaapzak, want de verwarmingen gaan meestal pas rond 18.00 uur aan in de herbergen. En Sarria is nu geen bijzonder stadje om even rond te neuzen.

Ik ga mijn mogelijkheden voor de derde keer bekijken, nadat ik met die voet strand. Weer heb ik pech, want het weekend komt er aan en dan zijn er weinig bussen. Ik ga er maar van uit, dat ik die laatste 115 km niet meer kan lopen, dus ga ik maar op de sightseeing tour.

De etappe van Sarria gaat naar Portomarin, waar een bus morgen naar toegaat om 8.45 uur en dat is dan ook wel de enige bus. Want ik wil dit bijzondere dorpje met 2.000 inwoners wel zien. In 1963 moesten de inwoners naar een andere plek verhuizen door de komst van een stuwmeer in de brede rivier Miño en zagen hun huizen, akkers en hun oude geschiedenis verdwijnen. Er moest een nieuwe brug komen en ik ben benieuwd of ik de oude Romeinse brug én resten van de ondergelopen oude Portomartin kan zien als het water in de rivier gedaalt is in de herfst na de droge zomer ...

En daarna zie ik wel weer verder, tenzij er een wonder komt morgen en ik rustig verder kan lopen naar Santiago de Compostela .... en ... wonderen zijn de wereld nog niet uit ..