Ponferrada .. en mannen

Er gaat een alarm af en ik denk dat het voor de 'peregrinos' is om op te staan, want ook hier moet iedereen om 8.00 uur weg. Ik zie een hoofdlamp in de kamer van Stephanie, die alles inpakt om verder te lopen. Als dat haar tenminste lukt. Haar knie is niet best en ze strompelt er al een paar dagen mee, zelfs met een gekochte, dure knieband en zalf. 'Waarom ben je niet naar het ziekenhuis geweest'? Ze was er notabene gisteren om een Italiaanse oudere 'peregrino' te helpen, die gevallen was en te kunnen vertalen. Ze trekt haar schouders op en zegt, dat ze hoopt, dat het overgaat. Wellicht zie ik haar onderweg, want ik zie dat ze veel pijn heeft. De laatste 'peregrinos' staan klaar om te vertrekken en Stephanie geeft me een dikke luchtkus ...

Als iedereen weg is vertelt de Argentijnse Tatty, dat het alarm niet bedoeld was om iedereen wakker te maken, maar dat het af ging, doordat een 'peregrino' in de kamer aan het roken was.

Er ligt een achtergelaten plastic zak met eten in de koelkast. Aangezien er niemand meer is haal ik wat fruit en chocola eruit voor eigen gebruik. Er wordt regelmatig overtollig eten achtergelaten in de herbergen/hostels. Vaak pasta, een blikje vis, maar ook een yoghurtje, die je in Spanje per 4 stuks moet kopen, wat ik maar zeer onhandig vind.

Tatty en haar man gaan schoonmaken en ze vraagt me naar het papier met de diagnose erop van de dokter. Ze heeft dit nodig als bewijs, zodat de herberg het consult van gisteren kan betalen. Wát een service zeg! Maar dit wordt alleen door de staats,- en kerkelijke herbergen gedaan, niet door de privé hostels en herbergen. De 'consultorios' - dokterspraktijken -, die van de staat zijn is voor iedereen gratis .. Spanjaarden en buitenlanders of je nu een 'peregrino' bent of niet, dat maakt niet uit.

Ik ga in de zon zitten in de tuin. De oudere man van gisteren, die me gisteren zo fijn met een warme hand had gepakt komt langs. Hij heet Santi, voluit Santiago, is vervroegd gepensioneerd, 58 jaar en is vrijwilliger voor de herberg qua onderhoud. Ik had hem minstens 65 jaar geschat. Hij is klein, heeft een dikke - bier - buik, kalend met een bril op, lichte, glanzende pret ogen en heeft aardig wat bruine ouderdomsvlekken op zijn handen en gezicht. Hij vraagt hoe het met me is en of ik naar het ziekenhuis ben geweest. Dan vraagt hij of ik al in het kapelletje ben geweest en of ik de schildering in de koepel heb gezien, want dat beeldt een verhaal uit. Hij neemt me mee, pakt mijn hand weer vast en zegt dan tegen me, dat ik indruk op hem heb gemaakt gisteren. Wáaaat! Heb ik weer! Hij kust me op mijn wang en voor ik er erg in heb geeft hij me ook een 'pico' - mondkus -, knielt zelfs om een handkus te geven, nodigt me uit voor de lunch, wat ik af sla en zeg hem duidelijk, dat ik dit allemaal niet wil, ook geen mondkus ...

Hij vertelt me het verhaal van de schildering, maar ik ben niet geconcentreerd genoeg om te luisteren, omdat hij me optilt, me steeds omhelst en nog steeds probeert me opnieuw een mondkus te geven. Ik zeg het hem nog eens duidelijk ... en ik ben er klaar mee ...

'Blijf van mijn tante af' zei Wendy, mijn nicht toen we eind jaren negentig 3 maanden aan het reizen waren door Midden-Amerika en een Mexicaan ... wel erg handtastelijk was ... Of was het in Guatamala? Maar ze is er nu niet bij om dat te zeggen ...

In het kapelletje hangt een groot beeld van christus, die aan het kruis genageld is en in 1978 gevonden is door een 'peregrino' op de begraafplaats in Ponferrada in slechte staat. Het beeld is meegenomen en gerestaureerd.

Santi haalt 2 bakken koffie voor me, blijft vragen of ik hem leuk vind en voor de laatste keer zeg ik dat hij het wel kan vergeten. Toch ga ik in op de uitnodiging om me met de auto de stad te laten zien onder de voorwaarde, dat .... en hij laat me met rust. 

En hij vertelt ... In de middeleeuwen was Ponferrada korte tijd het Spaanse hoofdkwartier van de Tempeliers, die een groot kasteel in de plaats bezaten. In de 19e eeuw tot de eerste helft van de 20e eeuw werd er onder meer kolen gewonnen. Het grootste, privé elektriciteits bedrijf van heel Spanje was in deze stad gevestigd, wat nu een staats museum is en in Romeinse tijden werd in de nabijheid van Ponferrada goud gewonnen. De mijnen in de heuvels staan ook afgebeeld in de koepelbeschildering. Verder rijden we langs het stoomtrein museum en als ik hem vertel, dat de graffiti in Zamora én in León me erg opvielen, zelfs op historische monumenten, zegt hij dat er een speciale grote graffiti is in de stad en laat het me zien. Het is een graffiti van een 'peregrina', die 7 jaar geleden vermoord is tijdens een camino wandeling. Het is er geplaatst om niet alleen voor de 'peregrinas' op te komen, maar in het algemeen voor de rechten van de vrouw. Op het rode stopbord staat: 'violencia > egénero' .. geweld > geslacht ...

In september 2014 werd het wereldkampioenschap wielrennen in Ponferrada gereden ...

Tatty en haar man bieden me een warme maaltijd aan nog voor de inchecktijd van 13.00 uur voor de 'peregrinos' komen. De zachte ravioli met de lichte tomatensaus en uien erin smaken als fluweel, mmm .. heerlijk is het en zo lief van ze.

Omdat Tatty niet weet van wie de achtergelaten etenszak in de koelkast is schrijven we overal 'free' op, zodat andere 'peregrinos' het op kunnen eten. Maar dan zie ik Lyl, de Amerikaan buiten staan, die me vertelt, dat hij nog een extra dag blijft. Ik realiseer me opeens, dat die zak weleens van hem kan zijn en ... ja hoor! Met vele excuses geef ik hem het fruit en chocola weer terug.

Een oude, lokale man strompelt met een stok door de tuin naar het kapelletje en komt na het bezoek naast me op het bankje zitten, waar ik lekker in het "voorjaars" zonnetje zit met mijn voet omhoog. Hij heet Victor, heeft wat ronde, uitpuilende ogen, waar steeds vocht uitdruppelt en op zijn moderne donsjas komt. Dertig jaar geleden is hij door dronken lui in een auto aangereden, lag 15 dagen kompleet in de kreukels in coma en is er wonder boven wonder uit gekomen. Hij won, nadat hij een rechtzaak had aangespannen tegen de dronken lui. Jaren werkte hij na zijn studie verpleegkunde als broeder in ziekenhuizen en bedrijven en na zijn vervroegde pensioen was hij 16 jaar lang vrijwilliger in de 'peregrino' herberg, waar hij 2 jaar geleden mee gestopt is, omdat hij het niet meer kon vanwege zijn gezondheid. Hij is 81 jaar en als hij vanmiddag om 17.00 uur terugkomt beloofd hij me een voetmassage te geven ....

Hij zit klaar in een trainingspak, pet op en met een handdoek op zijn schoot en heeft 2 soorten crème mee, wat kalmeert, herstelt, helpt bij ontstekingen en hydradeert. Met zijn warme, oude, liefdevolle handen, masseert hij mijn voeten goed, beweegt de tenen, drukt en vraagt elke keer of het pijn doet. Maar het doet geen pijn meer ... de medicijnen slaan enorm aan en ik kan er nu goed op lopen.

Victor heeft heel wat voeten in de 16 jaar als vrijwilliger in de herberg gemasseerd en hij praat over zijn kindje, waar hij elke dag naar toe gaat en de voeten ervan kust: het kruis, waar Jesus Christus aan hangt in het kapelletje van de herberg en het hangt dusdanig hoog, dat hij het hoofd niet kan kussen. Hij is degene, die het beeld van de begraafplaats naar de San Andrès kerk heeft gebracht en er maanden aan heeft gewerkt om het te restaureren. Het lag al bijna 200 jaar op de begraafplaats ....

Hij geeft me een dikke knuffel, want hij is zo blij, dat hij me met de massage heeft kunnen helpen, dat ik er ontroerd van wordt. Wat een man! Ik heb het voorrecht gehad deze bijzondere man, vol verhalen te mogen ontmoeten ..

Santi laat zich af en toe nog zien, maar doet geen toenaderings pogingen meer en dat kan ook niet met al die mensen nu in de herberg. En maar goed ook ..

Inmiddels heb ik een Frans, jong kamergenootje. Net zoals de Italiaanse Stephanie gisteren op mijn kamer heeft ze lang haar met prachtige krullen. Maar Stephanie had al een week haar haren niet gewassen, want heeft voor haar haren speciale behandeling nodig anders heeft ze een haardos net zoals Tina Turner ... alleen heeft zij dan geen krullen .. hahaha. Ik hoop haar nog te zien. We lagen tot 1 00 uur in onze bedjes te kletsen ..