5 km maar

Weer is iedereen weg, behalve de Spanjaard en ik in de slaapzaal. Om 9.00 uur moet ik er uit, maar ik rek de tijd om buiten nog op het terras te zitten. Want 5 km is niet veel om te lopen en de volgende herberg in het plaatsje O Pedrouzo gaat pas om 12.00 uur open. Een koffie ga ik niet meer bestellen bij die norse en zeker geen aardige eigenaar, die me niet eens naar een andere kamer verhuisde, waar de verwarming het wél deed. En daar kwam ik vanochtend pas achter ...

Het is weer veel langs de autoweg lopen met de ruisende auto's. Ik zit wat op bankjes in de zon, want het is best fris ook al wordt het vandaag 16 graden. Ik kom langs gedenktekens van overleden pelgrimmers, waar ik toch altijd even bij stil sta. De herfst is mooi met nog wat wit gras van de vorst, de gekleurde bladeren op het pad en de dwarrelende bladeren, die in het zonlicht omlaag vallen. Ik denk nog aan het prachtige geluid van de uilen, die zo goed hoorbaar waren vanuit mijn bed gisteravond. Volgens de Spanjaard zou het een 'lechuza' moeten zijn, een kerkuil, nadat ik verschillende geluiden van enkele uilen via youtube had laten horen. Wat het ook was of waren ... het was een prachtig geluid!

Ik plof weer neer op een terras in het dorpje O Pedrouzo, bestel een koffie, maar geniet er lang niet zo meer van. Wat waren die bakken koffie toch goed de eerste drie en een halve week. Daarna is het niet zo goed meer geweest. Maar de kaas is hier in de deelstaat Galicië weer veel beter, dan ik tot nu toe heb gehad. Galicië is de vierde en laatste deelstaat, waar ik doorheen ben gegaan met de bus en heb gewandeld van de 17 in totaal.

Ik heb het gevoel alsof ik niet meer op de 'camino' ben. Ik zie geen "peregrinos" meer. Het is zo anders nu met alleen maar luidruchtige Spanjaarden om me heen, die de 100 km lopen van Sarria naar Santiago in 5 etappes. 

Ik weet nog, dat de Italiaanse Daniela, die terug naar huis moest vanwege problemen aan haar luchtwegen me zei, dat ze de 'camino Francés' veel intenser vond qua hoeveelheid en ontmoetingen met de 'peregrinos'. Terwijl ik dat juist helemaal niet vind. Veels te druk, ondanks dat het niet zo druk is .... 

Ik zag uuuren niemand tijdens de 'camino Via de la Plata' en als ik wel iemand zag was het intens en zagen we elkaar steeds weer. Het was veel puurder en natuurlijker. De herbergen waren simpeler, het was amper commercieel onderweg, de lokale mensen vriendelijker en in voor een praatje. Maar het is maar net wat je fijn vind ... dat is heel persoonlijk.

Ik kan koken in de grote, moderne herberg en ben de eerste, die binnen stapt. Ik heb zelf nog wat pasta en er staat nog saus, geraspte kaas en eieren in de koelkast van de herberg, die andere 'peregrinos' achter hebben gelaten. Met nog wat tonijn en een biertje uit de supermarkt heb ik een lekkere maaltijd ...

Nog 1 nacht in een herberg, want zaterdag strompel ik Santiago in. Daar heb ik een kamer met eigen douche en wc voor 2 nachten geboekt. Geen herberg ... en lekker rustig ....

En het hoogtepunt zal de mis zijn in Santiago om 12.00 uur met de 'botafumeiro' ... het enorme wierookvat. Op de reisblog staat een filmpje bij de video's, dan heb je een idee ...