Zafra .. en vooral rusten en niets doen

De nacht is warm in mijn lakenzak en deels mijn slaapzak om me heen. Ik lig met mijn bed aan een drukke weg en ondanks mijn oordoppen hoor ik de auto's. In de staats herbergen of in dit geval dat ze tot de kerk behoren, worden er geen lakens en dekens gegeven.

Met de Amerikaan loop ik naar de bar, waar ik een kop koffie neem en hij alleen toast neemt vanwege zijn maagproblemen. Daarna gaan we door naar de Spar om wat inkopen te doen.

Een uur later komt de Duitse Anja, die met de bus uit Monesterio komt en Lyl, de Amerikaan kent van de Camino Francés, waar ze elkaar 2 jaar geleden hebben ontmoet.

Ik rust zoveel mogelijk op mijn bed, ga de deur verder niet uit en om 14.00 uur komt de Nederlandse Sebastiaan zeer strompelend de herberg in, vol met blaren. Hij heeft Lyl en Anja onderweg ontmoet en heeft de laatste 9 km een gratis lift gekregen van een boer tot aan de deur van de herberg.

Claire vertelt, dat ze vóór covid 2.000 pelgrimmers per jaar hadden in de herberg. Erna is het gedaald naar 1.200 per jaar met slechts 130 pelgrimmers in de 3 heetste zomermaanden en als piekmaand april, wanneer het groen is met veel wilde bloemen. Ook is het deze maand laag met de gasten. Soms niemand en andere keren niet meer dan 4 per nacht, pelgrim fietsers en/of wandelaars. De bezetting is nu ongeveer 40%. Deze camino is zonder meer minder populair, vanwege de lange eenzame afstanden, zonder ook maar iets onderweg. Geen restaurant/bar, geen dorpje .. helemaal niets. Je zal dus door moeten gaan om je bestemming te bereiken en dat kan dus mankementen opleveren en zeker in combinatie met de hitte en geen schaduw.

Zo is nog niet lang geleden een pelgrimmer overleden in 2016. Het monument heb ik zien staan onderweg. En in de herberg hangt er een soort gedenkposter van een Amerikaans meisje, die in 2019 vermoord is. Nou, als je al die strompelende pelgrimmers ziet en je hoort deze verhalen dan wordt je niet blij.

Gelukkig zijn er bussen om lange etappes te overbruggen en als ik het van Claire hoor maken daar best wel wat pelgrimmers gebruik van.

De 3 bekenden van elkaar gaan in ieder geval morgen weer een bus nemen naar de volgende etappe ... en dan maar eens zien wie er weer strompelend binnen komt in de herberg morgen ...

Ik blijf nóg een nacht in Zafra voordat ik de bus naar Merida neem. Mijn voet gaat met de dag beter, maar ik ga pas lopen als ik helemaal geen klachten meer heb.

En zo is het pelgrimsleven ...