Zafra (oogst) en veel gestrompel

Heel in de verte hoor ik de Japanner weggaan om 6.00 uur en later de 2 Spanjaarden. Als ik ruim 2 uur later opsta ga ik gelijk op mijn voet staan, loop er wat op en ben blij met het resultaat, want het is beter, maar zeker nog niet over en calculeer zeker nog een dag of 3 in. Ik verheug me op mijn sterke bak koffie met melk én mijn busritje van 25 minuten naar Zafra.

Het busstation om de hoek van het pension is verlaten. Er komen bussen aan op de tijd, dat mijn bus zou komen om 10.30 uur, maar zijn niet de bussen naar Zafra. Ik hoor zonder reden, dat ik tot 12.00 uur moet wachten. De stenen zijn koud om op te zitten en de man, die op een stuk karton zat en deze in een struik heeft achtergelaten is nu weg. Ik ga naar de struik toe om het stuk karton te pakken, zodat ik er nog een uur op kan zitten. En de bus komt inderdaad om 12.00 uur. Het is een ritje van 25 minuten voor 2 euro en het is een weids landschap met olijfboomgaarden, sinasappelbomen, lage struikjes druiven en zonnepaneelparken.

Na 6 km is er een stop en komt er een pelgrimmer in de bus. Ik ben niet de enige, die met de bus gaat ... haha. Ik kijk meteen naar zijn schoenen - kennelijk nu een tic geworden - en zie dat hij hoge leren, dikke schoenen aan heeft en het is niet de eerste keer, dat ik mensen met deze schoenen heb zien lopen én er goed op lopen zonder klachten.

Ik loop in 15 minuten naar de herberg, ontmoet er een Amerikaan, die in Mexico woont en met de bus vanuit Monesterio is gekomen, daar hij maagproblemen heeft. Nadat hij naar het ziekenhuis is geweest gaat hij nu in Zafra met een dieet herstellen.

Claire is een Schotse vrouw, die tijdelijk via de kerk samen met de Spanjaard Antonio de herberg runt. Ook hier mogen alleen pelgrim fietsers en wandelaars komen met een pelgrimspaspoort. De keuken, de bovenverdieping en het terras zijn vanwege covid afgesloten voor de pelgrimmers. Het is een mooi historisch pand met een hoog plafond en je voelt je er gelijk thuis met een riante douche en toilet voor je alleen, boeken, folders en overal posters van ... Vincent van Gogh, want dat is de naam van de herberg.

In de 'Dia' supermarkt wordt net vers en warm stokbrood gebracht. Iedereen is verplicht binnen een mondkapje te dragen. De bekertjes met yoghurt zijn steeds per 4 verpakt en dat vind ik erg onhandig, want je kunt er niet eentje van afhalen. Maar aangezien ze 0,49 eurocent per 4 kosten neem ik ze wel. Veels te lekker en ook nog eens goedkoop. De flessen wijn vallen me ook op. Niet alleen de goedkope prijs, maar ik zie er geen één met een schroefdop. Ze zijn allemaal met kurk. En hoe ik ook heb gezocht de laatste 8 dagen ... mini's zijn er ook niet te koop met shampoo, douchecrème e.d. Dát zou toch een goede business zijn met die wandelaars en fietsers! Maar kennelijk is daar nog niemand opgekomen. 

Antonio loods me stiekem via de keuken naar het verboden terras naar boven ... strompelend en ... ik er strompelend achteraan. Hij is al zeker over de 70, ziet er uit als een kunstenaar met zijn witte, half lange haar en zijn Panamahoed op en ik mag er een uur blijven, ook om mijn wasje er te drogen. Het is een mooi terras met vele planten, die al een tijd geen water hebben gehad en er zielig bij staan. Er is een paviljoentje in de hoek met mooie haast Romeinse pilaren met er achter de chocolade, bonbons, noga en snoepjesfabriek.

Het is doodstil buiten als ik er om 17.30 uur weer sta. Terrasjes niet open, winkels nauwelijks ... af en toe begrijp ik het niet. Terwijl ik op een bankje in een park zit, komen er 3 Spaanse pelgrimmers langs met grote rugzakken op en ... ze lopen alle 3 strompelend. Eentje is een vrouw en is de eerste, die ik zie in 8 dagen tijd, want ik heb alleen maar mannen om me heen gehad. Maar klagen hoor je me niet hoor ... haha. 

Er is niemand in de sportwinkel, die open is, maar zelfs een verkoper is er niet. Ik zie al snel, dat ze niet de schoenen hebben, die ik zoek, ga de winkel uit zonder een verkoper te hebben gezien en loop via de oude stad terug. Ik loop over pittoreske pleintjes, waar het ook doodstil is, ga een hele mooie kerk in, zie op een flikkerend groen kruis van een apotheek, dat het 27 graden is en ben weer terug in de herberg.

Laat komt er nog een Portugese fietser binnen en is er weer genoeg ruimte voor ... amper pelgrimmers