Steil ... varkens, schapen, honden en geiten

Ik word wakker van de mannen, die naar Monesterio gaan lopen, 34 km. Het is 6.30 uur. Aangezien je deze etappe in tweeën kunt opsplitsen was het voor mij heel duidelijk om 14 km naar El Real de la Jara te gaan lopen en de dag erop de 20 km naar Monesterio. Maar ik sta een half uur later met hoofdlamp ook buiten in het donker. Het pad is steil en vol met obstakels met voornamelijk veel vaste en losse stenen. Geen mooi geëgaliseerd pad zoals gisteren. Ik passeer veel boerderijen met blaffende honden en gelukkig zitten ze in kooien. Maar 1 keer kwam er in het donker wel een loslopend hondje naar me toe, die gelukkig niets deed. Het is frisser dan gisteren en de bovenkant van mijn rugzak word nat. Ik heb zelfs een deken in bed gehad afgelopen nacht. Er lopen veel geiten en varkens los en toen een toeterende auto langskwam, gingen er zeker 50 knorrende varkens achteraan. Kennelijk was het etenstijd voor ze. Ik ben blij met mijn wandelstokken, want er zijn stukken bij die zeer steil zijn.

Na 10 km kom ik op een prachtige, brede grindweg zonder opstakels. Daar kwam een Nederlandse fietser langs, die in Barcelona woont, waar ik zeker een half uur mee kletste. Maar vanwege de kleine, zeer pijnlijke rechterteen ben ik gaan doorlopen. Stoppen is met zo een teen, die helemaal in de kreukels ligt niet fijn. Je kunt dan beter doorlopen. De laatste 4 km zijn fijn om te lopen met wat schaduw van olijf, - en eikenbomen en ben ik om 11.30 uur in El Real de la Jara, weer een piepklein, pittoresk, wit dorpje met een groot kasteel op de heuvel. Een dame is nog bezig om in de hostel schoon te maken als ik binnenkom. Ze vroeg of er nog meer 'peregrinos' kwamen. Als er nog iemand zou komen dan zou het de Spanjaard zijn, die ook de 34 km niet ging lopen. We lopen samen een beetje hetzelfde en komen elkaar steeds weer tegen. 

Ik trek gelijk mijn slippers weer aan en inspecteer mijn voeten en blaren. Het ziet er niet goed uit en heb er nog een blaar bij gekregen op mijn hiel. En dat terwijl ik zelden blaren heb! Ik heb dan ook een hele foute keus gemaakt met deze Italiaanse bergschoenen van het merk Scarpa. Ze knellen en broeien ... zucht en met pijn en moeten strompelen met name de laatste kilometers van elke etappe is echt niet fijn.

Ik ga naar een restaurant, maar lunchen worden meestal vanaf 13.00 uur geserveerd en ik ben er om 12.00 uur. Aangezien ik niet wil wachten vind ik een ander restaurant, waar ze gefrituurde verse kabeljauw en patat voor me hebben met .. een glaasje wijn erbij natuurlijk .. hahaha, maar rode wijn wordt hier wel vaak koud geserveerd en dat is even wennen. Aangezien veel winkels om 13.00 uur dicht gaan ben ik nog gauw naar de bakker en supermarkt gegaan voor wat brood en beleg.

Inmiddels heb ik al bedacht dat ik Santiago de Compostela niet lopend ga redden als ik de 12 etappes van meer dan 30 km door tweeën splits. Ik heb namelijk maar 6 reserve dagen. Maar ach ... ik zou het niet erg vinden als ik ergens een bus moet pakken voor het laatste stukje naar Santiago.

Merida moet ook een hele leuke stad zijn en wellicht blijf ik daar ook een extra dag. Why not?!