Cáceres .. UNESCO

Gisteren was het druk in de pelgrimherberg met .... alleen mannen en ik. Een jonge Ier kwam nog heel laat binnen. Kennelijk had iedereen slaap, want het licht was al om 21.30 uit. Toen de Ier terugkwam van zijn avondeten deed hij het licht aan en gooide de ramen gelijk open. Even later kreeg ik een discussie met hem toen ik vroeg of het raam weer dicht mocht. Het leek wel of ik een reis aan het begeleiden was: daar zijn ook altijd die discussies over ramen dicht of open of de airco. En als dat het niet is dan gaat het wel over muziek aan of niet. Afijn het raam ging dicht, de Ier ging alsnog betalen in het supermarktje, nadat hij hoorde dat er niemand kwam en ik hem wees op het bordje, dat buiten hing met alle instructies erop.

Ik word regelmatig wakker van een koor van geluiden. Deze keer niet van zingende vogels, maar van 2 mannen, die keihard, maar ook echt keihard aan het snurken waren. Ondanks mijn goede wax oordoppen hoorde ik het er door heen. Dan word ik weer wakker en ga een 2de deken halen, want ik heb het koud.

Drie mannen zijn al weg om 7.00 uur. De fietsers liggen nog te slapen en gaan altijd weg bij zonsopgang, als het licht is. Volgende week trouwens, 31 oktober gaat de klok hier een uur terug.

Als ik naar de wc ga, is de Ier alles aan het inpakken in de andere kamer. 'Nou je had gelijk hoor met het raam dicht, want het was koud' zegt hij vanuit het niets en dat ik nog half slaap ... Hij gaat nog koffie drinken in de bar, waar de 2 anderen ook zitten en dat is mijn plan ook. Ik zit niet gauw op een terras in Nederland om een kop koffie te drinken. Gewoonweg, omdat ik het een té slappe bak vind en ik het het geld niet waard vind. Maar hier is het anders: een derde is hele sterke espresso en de rest is warme opgeschuimde melk, meestal opgediend in een glas zonder oor. En dát sla ik niet over ... voor 1 euro.

Het is al druk in de bar met ...alleen mannen. De pelgrimmers zijn al weg en als ik binnen kom richten alle ogen zich op mij. Ja, echt ... ik ben toch liever een man hoor als ik reis. De tv staat al aan en ik zie dat er weer sterke drank ingeschonken wordt aan de bar. Deze keer loop ik er naartoe om te vragen wat het is: limoen likeur en de andere man heeft een ander likeurtje. Kennelijk drinken de Spanjaarden veel likeurtjes. Nou daar ben ik ook wel een liefhebster van!

Buiten komt er een auto langs met een aanhangwagentje én 3 grote windhonden er aan vastgebonden ... met opzet, zodat ze getraind worden. Ik heb al eerder windhonden gezien in Spanje, maar de laatste paar dagen zie ik ze veel. Ze worden voor de jacht gebruikt en voor windhondenrennen. Ook onder andere in de VS en denk maar aan de Greyhoundbus maatschappij met de windhond als logo erop. Toch worden er een hoop windhonden gedood, helemaal als ze niet snel genoeg zijn om te jagen of rennen. Heel triest eigenlijk.

Het is weekend en net zoals gisteren goed te merken aan de wielrenners en mountainbikers. Nu loop ik over een breed pad, maar ik heb ook een heuvelachtig pad gehad van 30 cm breed, waar nauwelijks uitwijk mogelijkheden waren. En een mountainbiker zal echt niet afstappen om jou als wandelaar er eerst door te laten gaan. Nee, wij wandelaars zullen het onderspit moeten delven. Wellicht kan de regering nog iets verzinnen, zodat de wandelaars wél voorrang krijgen net zoals de auto's stoppen voor het zebrapad als we er over lopen. 

Verder wordt ik door oudere mensen met houten stok begroet, die een rondje lopen, door hardlopers en opvallend veel mensen, die hun hond uitlaten én door de hardrijdende mountainbikers.

Ik moet compleet de stad doorlopen van zuid naar noord, want mijn pension ligt in het noorden. Overal is het doodstil, er is amper nog een bar of restaurant open, laat staan dat er nauwelijks iemand op straat is. Het is toch al 10.30 uur én dit is best een grote stad met 100.000 inwoners. De grootste tot nu toe. Mérida is de helft kleiner.

Dan kom ik bij de oude stad, wat op een heuvel ligt én ik dus steil omhoog moet lopen. Nou gaat dat wel met die voet, maar dan komen er een stel trappen en ga ik duidelijk weer pijn voelen. Het zijn bepaalde bewegingen en het zit aan de zijkant van mijn wreef.

Maar de oude stad is prachtig en staat vol met paleizen, torens en stadsmuren. Verder wemelt de oude binnenstad van ooievaars die er nestelen, waardoor de binnenstad zelfs als beschermd vogelgebied is aangemerkt. De meeste gebouwen zijn uit de renaissancetijd uit de 15e en 16e eeuw en zijn wonder boven wonder alle oorlogen bespaard gebleven. De oude stad valt dan ook onder UNESCO.

Ik ben te vroeg in het pension, want de inchecktijd is om 12.00 uur. De jonge dame is net met werken begonnen en neemt alle tijd, maar ik kan mijn bagage achterlaten. Als ze de deur opendoet ligt er een trillend klein hondje van 10 jaar oud in een kooi. Ze geeft haar water en zegt dat ze erg veel drinkt en last heeft van haar nieren. Het hondje is van haar bazin en ze laat me dan opeens foto's zien van haar eigen hond als pup en 3 jaar later.

Ik loop 2 uur door de oude stad, waar het inmiddels wel druk is geworden met Spaanse toeristen. Nog meer hondjes worden uitgelaten, vooral kleine en hun baasjes zie ik allemaal lopen met een fles water ... voor de hond ... maar vergeet die poepzakjes maar. Daar doen ze niet aan. Ik neem nog een bak koffie, ga terug naar het pension en koop onderweg wat in het minimarktje, die om 14.00 uur dicht gaat.

Mijn eigen kamer is fris, groot, modern en schoon. Ik heb een gedeelde badkamer, maar voor 20 euro is dat prima. De hostel met slaapzalen iets verderop kost 16 euro en nu hoor ik even geen gesnurk.

Inmiddels bekijk ik de meeste etappes tot het eind in mijn pensionkamer. Een aantal zal ik met de bus moeten doen, omdat er pás nog meer hostels en herbergen zijn gesloten. Helaas dus ook herbergen, die op de helft van een lange etappe van meer dan 30 km liggen. En met die voet begin ik echt niet aan die afstand. Morgen zal ik al met de bus moeten en kijk ik wel verder, hoe het gaat met die voet, de prijzen van de hostels/herbergen, het klimaat en of er wel bussen naar die etappes gaan. Slim hoor, want ze hebben juist de duurdere hostels/pensions opengelaten. Tja, ik weet de precieze reden ook niet, maar vind het wel héél lastig.

De titel van de reis zou ik eigenlijk moeten wijzigen ... hahaha ... 'Laat mij maar lopen én bussen van Sevilla naar Santiago de Compostela'