Regen, regen, regen

Ik slaap onrustig in de slaapzaal van het gesnurk van Miguel en Isidro en wordt om 6.00 uur wakker. Dan gaat Miguel iets op zijn mobiel doen waardoor het licht hiervan sterker en doffer wordt en als een soort discolicht door de zaal heen en weer gaat. Ik heb het wel gehad en sta een half uur later op, waardoor Isidro ook wakker wordt. Ik zie dat het bed van Pascal leeg is, maar zijn spullen staan er wél. Ik pak mijn spullen en neem ze mee naar de keuken, waar ik rustig in kan pakken. En daar ligt Pascal op de bank te slapen, die ik natuurlijk wakker maak. Ook hij kon niet slapen van het gesnurk.

Een half uur later sta ik buiten en loop tussen de rails en de witte doorgetrokken streep van de snelweg met mijn hoofdlamp op. Het is nog droog, maar een half uur later begint het te gieten. Bij een tankstation trek ik mijn regenpak aan met reflecterende strepen erop en doe mijn regenhoes over mijn rugzak. Het verkeer raast voorbij en het is minstens 8 km lopen over deze snelweg. En het is zeker niet de eerste keer dat er grote stukken van een etappe over zo een drukke en brede snelweg gaat. Het voordeel is dat je snel kilometers maakt, maar ik vraag me toch steeds af of er geen betere alternatieven zijn, want saai en onveilig is het zeker ook al staan er borden dat de automobilisten pelgrimmers kunnen verwachten.

Als ik op de helft ben kom ik in een dorpje, waar ik een bak koffie in een bar haal van het pad af. Vandaar uit is het klimmen geblazen over een oud Romeins pad naar 300 meter en het uitzicht is deze keer wel heel anders met laag hangende, grijze, trieste bewolking in plaats van een stralende blauwe lucht, die ik de afgelopen 3 weken alleen maar heb gezien.

Ik ben de deelstaat Castilla en Leon ingelopen en laat Extremadura achter me. Het landschap is compleet anders geworden. Het staat vol met allerlei loofbomen, het gras is groen, er zijn bergen vol met bomen, struiken en rotsen en ik zie zelfs varens. 

Elke 5 minuten doe ik mijn capuchon op en af. Er is veel motregen, maar dat stopt ook weer abrupt om daarna weer met een lading uit de lucht te komen. Ik zie kilometers geen auto op een doorgaande weg, waar ik op loop ook al loopt het zandpad er vlak naast en ook hier is het doodstil zonder een huis. Maar ik loop liever op de weg, omdat ik het prettiger vind om een gelijkmatige ondergrond te hebben, zeker met regen.

Ik kom de 3 mannen niet tegen en passeren me ook niet, maar zie Miguel en Isidro terug in de bar van het huis, waar 3 kamers verhuurd worden. Onder is de bar en boven is het huis.

De eigenaresse met haar man hebben de bar 4 maanden geleden geopent, nadat het stadhuis mét bar sloot vanwege covid. Tja, waarom zou je hier ook een stadhuis hebben in een gehucht van 50 inwoners, die ook nog stokoud zijn. De enige 2 jongeren, die er rondlopen zijn de 2 dochters van de eigenaars, die midden 20 zijn. Daarbij is er niets aan winkels hier om inkopen te doen en zelf te koken. Dus waar moeten de gasten dan eten? Want naast de verhuur van het huis met de 3 kamers heeft dit echtpaar ook nog een hostel met slaapzalen.

Pascal komt later binnen. We zetten onze modderige schoenen onder een afdak op het balkon, maar door de harde wind en regen worden de schoenen toch nat.

We zijn allemaal aardig ingepakt met een fleece aan en kruipen in bed ... met de verwarming aan, want het wordt niet warmer dan 12 graden vandaag en de komende dagen gaan de temperaturen nog meer omlaag.

Morgen en overmorgen zijn slechte, koude en natte dagen. Niet alleen voor mij, maar ook voor de Spanjaarden, die 3 of 4 dagen vakantie hebben. Maandag is het namelijk 1 november, 'el dia de todos los Santos' oftewel allerheiligen. Niet zo fijn nu voor de Spanjaarden om de dagen ervoor met gietende regen naar de kerkhoven te gaan en de doden te eren.

Maar voor mij en de 3 mannen ook niet fijn, want het is morgen 21 km lopen en gelukkig is er na 8.7 km hier vandaan een alternatief, namelijk een dorp met 2 hostels, als ze niet vol zitten vanwege de vakantie.

De eigenaresse vertelt me dat er tot Salamanca geen geldautomaten zijn. Betekent dat ik het niet red met de 20 euro, die ik nog cash heb, tenzij ik kan pinnen. En de komende herbergen behoren tot de kerk, waarvan ik nu niet verwacht dat ik er kan pinnen. Gelukkig ben ik niet de enige, want Pascal heeft ook nog maar 30 euro ...